In mijn schilderijen zoek ik naar een tijdloos landschap — een ruimte die niet gebonden is aan plaats of moment, maar eerder aan een innerlijke ervaring. Het beeld roept misschien herinneringen op aan een plek die je ooit hebt gezien, of juist een droomlandschap dat je nog nooit hebt bezocht. Die mystiek is belangrijk voor mij: het landschap als spiegel van iets diepers, iets wat onder de oppervlakte leeft.
Tegelijkertijd wil ik dat de schilderkunst zélf zichtbaar blijft. De toets van de kwast, de gelaagdheid van de verf, het spel van kleur en textuur — ze vormen een essentieel onderdeel van de beleving. Je kijkt niet alleen naar een voorstelling, maar ook naar hoe het beeld is opgebouwd, hoe het is ontstaan.
Zo ontstaat een balans tussen suggestie en materiaal, tussen het ongrijpbare en het tastbare. Een landschap dat je niet alleen met je ogen bekijkt, maar ook met je verbeelding.
